Para ulama Syafi’iyyah telah menetapkan
bahawa hukum melakukan ibadah korban ialah sunat muakkad secara kifayah bagi
ahli-ahli di dalam sebuah keluarga. Justeru, ia sangat digalakkan bagi sesiapa
yang berkemampuan dalam sesebuah keluarga untuk menyertai ibadah korban dengan
bahagian yang tertentu.
Apabila salah seorang daripada anggota
keluarga telah menyertai ibadah korban, maka sudah memadai bagi semua ahli
keluarga dengan mendapat pahalanya. (Rujuk Tawsyih ‘ala Ibn Qasim: 527)
Para ulama’ telah menetapkan bahawa daging
korban wajib disedekahkan kepada golongan fakir miskin dalam keadaan
mentah, dan bukannya yang telah dimasak atau dikeringkan.
Berkenaan ini, al-Sheikh Muhammad Ibn Ahmad
al-Syathiri di dalam kitabnya Syarh al-Yaqut al-Nafis menyebutkan: “Sahnya
daging korban itu adalah dengan disedekahkan dalam keadaan mentah, apa yang
tidak rosak, daripada daging korban yang sunat. (Rujuk Syarh al-Yaqut
al-Nafis: 828)
“Tidak memadai untuk memberi sedekah daging
korban tersebut dalam keadaan sudah dimasak atau sudah dikeringkan (diawet
dengan garam). (Rujuk Syarh al-Yaqut al-Nafis: 828)
Begitu juga dalam Hasyiah al-Bajuri,
al-Sheikh Ibrahim al-Bajuri menyebutkan bahawa:
“Disyaratkan bagi daging korban tersebut untuk disedekahkan dalam keadaan mentah supaya dapat dimanfaatkan bagi sesiapa yang menerimanya mengikut apa yang dikehendaki olehnya sama ada menjualnya atau seumpamanya, sepertimana sama juga dalam bab kafarah. Justeru itu, tidak memadai memberi sedekah dengan menjadikannya sebagai makanan yang dimasak kemudian diajak golongan fakir miskin untuk memakannya. (Rujuk Hasyiah al-Bajuri, 2:567)
Oleh itu, jelas kepada kita bahawa daging
korban wajib diberikan sebahagian daripadanya sebagai sedekah dalam keadaan
mentah, dan bukannya dimasak dan dijamukan.
Walaubagaimanapun, para ulama tidak
menetapkan kadar tertentu bagi sedekah yang wajib daripada haiwan korban
tersebut, bahkan dibolehkan untuk memberi sedekah walaupun dengan
kadar sedikit sahaja.
Berkaitan hal ini, Imam Khatib al-Syarbini
menyebut di dalam kitabnya Mughni Muhtaj bahawa: “Pendapat yang paling sahih
ialah wajib untuk memberi sedekah sebahagian daripadanya walaupun pada kadar
yang sedikit daripada daging tersebut sekira-kira boleh dinamakannya sebagai
sedekah, kepada golongan fakir miskin. (Rujuk Mughni Muhtaj, 4:
387-388)
Berdasarkan pandangan di atas, boleh
dikatakan tidak boleh untuk dimasak dan dijamukan kesemua daging korban, bahkan
wajib untuk disedekahkan sebahagian daripadanya dalam keadaan mentah
kepada golongan fakir miskin.
Tentang, kadar sebahagian itu tidak
ditetapkan, bahkan boleh diberikan dalam kuantiti yang sedikit dan kepada
seorang sahaja daripada golongan fakir miskin. Manakala, daging korban yang
berbaki daripada apa yang telah disedekahkan tersebut, bolehlah dimasak dan
diadakan kenduri untuk dijamu kepada orang ramai.
“Disyaratkan bagi daging korban tersebut untuk disedekahkan dalam keadaan mentah supaya dapat dimanfaatkan bagi sesiapa yang menerimanya mengikut apa yang dikehendaki olehnya sama ada menjualnya atau seumpamanya, sepertimana sama juga dalam bab kafarah. Justeru itu, tidak memadai memberi sedekah dengan menjadikannya sebagai makanan yang dimasak kemudian diajak golongan fakir miskin untuk memakannya. (Rujuk Hasyiah al-Bajuri, 2:567)
No comments:
Post a Comment