Maka, jika seorang Melayu meninggalkan Islam, bermakna dia tidak lagi dianggap sebagai Melayu. Dengan kata lain, jika memperjuangkan Melayu, bermakna memperjuangkan Islam.
Umat Melayu sama ada kepemimpinan mahupun pengikutnya harus
bersedia memperkasa diri dengan penghayatan Islam. Usaha membina keteguhan
nilai yang mampu mencernakan amanah, keadilan, kejujuran dan keikhlasan perlu
dijadikan teras perjuangan.
Pemimpin Melayu tidak wajar berdolak dalih dan menghalalkan
perjuangan sedangkan apa yang dilakukan itu bersifat perpecahan dan permusuhan
sesama Melayu. Islam tidak membenarkan perpecahan semata-mata untuk mencapai
kemenangan.
Akibat buruk perpecahan tidak berbaloi dengan kemenangan yang dicapai. Ini kerana kemenangan itu pula akan dicabar oleh pihak yang kalah. Akibatnya, perpecahan terus berlaku dan mendatangkan kerugian berpanjangan kepada bangsa dan agama.
Akibat buruk perpecahan tidak berbaloi dengan kemenangan yang dicapai. Ini kerana kemenangan itu pula akan dicabar oleh pihak yang kalah. Akibatnya, perpecahan terus berlaku dan mendatangkan kerugian berpanjangan kepada bangsa dan agama.
Rakyat Malaysia bukan berbangsa Melayu dan bukan Islam tidak patut
bimbang dengan hak keistimewaan yang diberikan dalam Perlembagaan kepada bangsa
Melayu.
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan meletakkan tanggungjawab kepada Yang Dipertuan Agong memelihara kedudukan istimewa orang Melayu dan kaum bumiputera, tetapi pada masa sama turut menjaga kepentingan sah kaum-kaum lain.
Manakala Perkara 3 pula meletakkan agama Islam sebagai agama bagi Persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai.
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan meletakkan tanggungjawab kepada Yang Dipertuan Agong memelihara kedudukan istimewa orang Melayu dan kaum bumiputera, tetapi pada masa sama turut menjaga kepentingan sah kaum-kaum lain.
Manakala Perkara 3 pula meletakkan agama Islam sebagai agama bagi Persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai.
Jelas sekali Perkara 153 bukan saja untuk kaum Melayu, tetapi juga
kaum bumiputera serta kaum-kaum lain. Sedangkan Perkara 3 dengan jelas
membenarkan agama-agama lain diamalkan dengan aman dan damai.
Jikalah Melayu tamak kuasa dan menzalimi kaum lain, sudah tentu
kaum-kaum lain tidak akan diterima secara automatik sebagai warganegara
berdasarkan kepada prinsip jus soli yang memberi taraf kewarganegaraan
berdasarkan kepada tempat dilahirkan.
Kaum Cina dan India diterima sebagai warganegara dalam proses
negara mencapai kemerdekaan. Perkara ini tidak berlaku di negara-negara lain
yang mana kaum asal menerima kaum pendatang untuk berkongsi kuasa dan kekayaan
negara. Ini bermakna, Melayu telah melakukan pengorbanan besar dan tidak perlu
diragui keikhlasan menerima kehadiran kaum lain.
Hari ini, untuk berjaya Melayu mesti menyelesaikan kemelut
perpecahan sesama sendiri. Melayu perlu kembali kepada tuntutan Islam yang
pentingkan perpaduan dan persaudaraan. Setelah perkara ini dapat diselesaikan,
tidak ada lagi penghalang untuk Melayu mencipta kejayaan dan kegemilangan.
Kemajmukan tidak harus menjadi suatu realiti menakutkan. Integrasi
boleh berlaku jika hubungan minda diperteguhkan, hubungan hati diperkukuh
supaya setiap warga Malaysia berasa selesa dan yakin terhadap hala tuju kepimpinan
negara.
Harus wujud suasana kebebasan memberikan pandangan membina supaya setiap pihak berasa selesa dengan kritikan membina untuk kebaikan semua.
Harus wujud suasana kebebasan memberikan pandangan membina supaya setiap pihak berasa selesa dengan kritikan membina untuk kebaikan semua.
No comments:
Post a Comment